جنگ اقتصادی

گزارش وضعیت رفتارهای اجتماعی مردم یک جامعه در انواع و اقسام مختلف، به مانند سیستم های هشدار دهنده ی گنجانده شده در داشبورد یک خودرو، اطلاعاتی را از وضعیت عملکرد سیستمِ در حال کار به ما میدهد.

این روزها را در لابه لای رفتارهای اجتماعی مردم جامعه، نوعی رفتار خاص نظر مرا به خود جلب کرده و آن اینکه؛

عموما مردم مشغول بیرون کشیدن گلیم خود از آب  هستند و در این حال منافع خود را بر دیگران ترجیح داده و سعی می کنند تا از امکاناتی که در دست و یا اختیار دارند صرفا. به نفع خود بهره برداری کنند. 

نمونه بارز آن هم مسائل و موارد اقتصادی ست که تمرکز افراد را به خود جلب کرده و مردم را دچار نوعی #خودپرستی یا #اگوئیسم کرده است.

البته از آنجائی که مبنای زندگی بشریت، اقتصاد است، تمایل مردم به این سمت قابل توجیه است و من هم وقتی در این مورد با خود می اندیشیدم این نتیجه حاصل شد که؛

مدتی ست که در این کشور با توجه به تحریم ها، وضعیت، وضعیتِ جنگ اقتصادی ست و این موضوع در کنار بخشی از سوئ مدیریتها و نامردی های افراد به ظاهر خودی، اقتصاد کشور را به شدت متزلزل و دچار عدم ثبات کرده است و باعث ظهور  پدیده های مخربی چون؛ خوابیدن بخشهایی از تولید در کشور، به صرفه نبودن باغات و مزارع، افزایش نرخ بیکاری،افزایش قیمت کالاها و عدم اعتماد به آن و از  طرفی اعمال اثرات منفی روانی در روحیه مردم شده است ونتیجتا تکدر روابط اقتصادی را در بین مردم موجب شده و آنها نیز در این آشفته بازار به دنبال رفع مشکل خود هستند و اقتصاد رقابتی را پدیدآوردند که خود نیز مخرب میباشد ومزید

هنگامی که اسم جنگ می آید به ناگاه ذهن هر انسانی به سمت جنگ نظامی می رود که صدمات فجیعی را با خود دارد. اما جالب اینجاست که در جنگ نظامی چون رویاروئی مستقیم و خونریزانه وجود دارد رفتار مردم به سمت همبستگی اجتماعی می رود ولی در نقطه مقابل در جنگ اقتصادی انسجام اجتماعی از بین می رود و بی صدا و چراغ خاموش جامعه را از هم می پاشاند.

همانطور که میدانیم عراق بعد از جنگ 8ساله با ایران از بین نرفت و حتی جنگی دیگر با کویت داشت و ماندگار بود ولی درست در زمانی که تحریم شد و نفت را با دارو معاوضه میکرد، فروپاشید.

جنگ نظامی به مثابه ویروسی که به بدن وارد می شود همه اعضای بدن را جهت مقابله بسیج میکند ولی چون جنگ اقتصادی تدریجی اثر میگذارد و نرم است، روح جمعی را در مردم می کشد.

ورودی بد قطعا خروجی بد تحویل می دهد ...

لطفا به این جمله و ادبیات رایج و مشترک بین مهندسین کامپیوتر و صنایع و کارشناسان علم مدیریت توجه بفرمایید و تعمیقا روی آن اندیشه کنید؛  garbage-in-garbage-out GIGO

جمله بالا  به این معنی است که در تحلیل داده ها یا به طور کلی در مدلسازی ها اگر داده ها درست نباشند، نتایج تحلیل ها هم نادرست خواهند بود.

معنی مفهومی آن این است که یعنی اگر داده های ورودی مدل ما آشغال باشند قطعا خروجی مدل هم آشغال خواهد بود و به عبارتی دیگر بهترین تحلیلگر هم نمیتواند از داده های آشغال برای شما مدل مفید و کاربردی بسازد و ارزشی ایجاد کند چرا که تحلیل گر به عنوان یک بازیگر منطقی برای رسیدن به نتیجه مطلوب کافی نیست چون شاید داده های ورودی اشغال باشند.

پس در کل در هر مجموعه ای اگر ورودی ها پاکیزه نباشند، انتظار پاکیزه بودن خروجی از بنیان غلط است.

قطعا معنای عَمَلی این جمله که مخفف آن می شود gigo را در خیلی از فرایندهای زندگی شخصی و کاری خود لمس و درک کرده ایم و با انجام نادرست ها نتیجه نادرست تری را بدست آورده ایم .

ابتدا بایستی از خود شروع کنیم و آشغالها را از چرخه عملکرد خود دور کنیم و از آنها استفاده نکنیم تا خروجی هایمان خوب باشد.

خیلی وقتها هم ممکن است در مسیر انتخابهای دیگران و بدپسندی آنها ما هم درگیر شویم و بعضا متضرر!!! این موضوع در بسیاری از اتفاقات زندگیمان دارای مفهوم است .... برایتان  موفقیت آرزو می کنم...

ادب اکسیری است که زینت انسان را می سازد

ادب کلمه ای سه حرفی و اما مفهومی گسترده از دایره ی وسیعی از مجموعه خُلقیات و رفتارهای پسندیده ی انسانی ای است که چسبیدن آن به کلماتی دیگر و یا کسر کردن مفهوم آن، از کلمات، بی شک ماهیت و مفهوم و معانی آنها را دستخوش تغییر می کند.

تیزبینی، اهل سخن ، اهل درک، سازگاری، محدودیت سنجی و چاره یابی از صفات افراد باهوش است.

حالا اگر به کلمه باهوش، ادب هم اضافه شود، بی شک، صفات مطروحه فوق، خواستنی تر و دوست داشتنی تر می شوند.

نکته سنجی ،ناصح و نصیحت گری و خوش صحبتی، اهل مدارا و هدایت گری، دانائی و سربه زیری و تواضع و اهل مفاهمه بودن از صفات انسانهای باهوشِ مودب است که آنها را انسانهای #روشنفکر می نامند.

(باهوش+ادب=روشنفکر)

اما اگر در نقطه مقابل، اگر مفهوم ادب از صفت باهوش کسر گردد، باز هم شاهد تغییراتی در نوع صفات افراد خواهیم بود؛

فضولی، حرافی و ناسزاگوئی، خودبینی و عیب جوئی، اهل طعنه و کنایه و تلاشگر در اثبات برتری خود، اهل مجادله و تضعیف شخصیت دیگران از صفات افراد باهوشِ بی ادب است که(ضمن پوزش و بلانسبت آنها را #احمق می نامند.

(باهوش-ادب=احمق)

همانطور که عرض شد؛

ادب یک نوع اکسیری است که زینت انسان را می سازد و جذابیت را برای وی به ارمغان می آورد.

بزرگی انسان نیز به وسعت دایره ادبش می باشد و نه مؤلفه های دیگر.

#محمدرضا_سهرابی_قره_تپه 

 1 مرداد 98

تردید ریشه در عقلانیت دارد

در دنیایی زندگی میکنیم که اطلاعات و دیتا، در انواع مختلف به مثابه هوا و اکسیژنِ قابل استنشاق، از طریق بسترهای مختلف و متنوع ارتباطی به ما می رسد.

اطلاعاتی که ممکن است کیفیت آن در همه ابعاد دستخوش تغییر قرار گرفته باشد و از حالت صحیح به غلط تغییر وضعیت داده باشد.

همه ما میدانیم که ذهن انسان، دائما در حال تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعاتی ست که به آن می رسد.

شکی نیست که اگر اطلاعات ورودی ناپاک باشد، تحلیل صورت گرفته نیز اشتباه و نتیجتا خروجی آن نیز ناصحیح خواهد شد.

بعضا ممکن است در سالهایی قبل اطلاعاتی به ما رسیده باشد و ذهن ما نیز آن را تحلیل کرده باشد و ما هم خروجی آن را به عنوان دستاوردی در ذهن خود ذخیره کرده باشیم و احتمالا در جاهایی نیز در مورد آن با افرادی به بحث، مجادله و یا مفاهمه نشسته باشیم تا از دانسته ای که در موردش به یقین رسیده بودیم دفاع کنیم.

اما حتما پیش آمده و احتمالا شما هم تأئید می فرمائیدکه؛ بعد از گذشت مدت زمانی متوجه شده باشیم که اطلاعات ورودی ما غلط بوده و ما در اشتباه بودیم.

البته هرچند علم و دانش و قدرت تجزیه و تحلیل افراد بعضا به عنوان فیلتری میتواند اطلاعات غلط را از صحیح تمیز دهد اما این اشتباه جزو لاینفکی از زندگی روزمره ماست.

حالا اینجاست که با توجه به موارد مطروحه می توان در مورد دو واژه ی #یقین و #تردید بیشتر تأمل کرد و مطالبی را گفت و یا نوشت چرا که دیگر عصر #اعتماد رو به پایان است و در فقدان آن بایستی #اطمینان را جایگزین کرد و از این رو برای به #یقین رسیدن بایستی از #مسیر_تردید عبور کرد و با قدرت می توان گفت که #تردید ریشه در عقلانیت دارد و انسان در همه نتایج بدست آورده خود بایستی این سوالها را از خود بپرسد که؛

 آیا این بهترین پاسخ است؟

آیا این این آخرین دستاورد است؟

آیا این سالم ترین اطلاعات است؟

آیا او بهترین فرد است؟

و آیا .......؟؟؟؟؟؟ اگر تردید نبود قطعا انسان دنیائی را غیر از دنیای قابل رویت اطراف خود کشف نمی کرد ... به گرد بودن زمین پی نمی برد و میلیونها و شاید میلیاردها کشفیات بشریت را امروز ما شاهد نبودیم و جمله آخر اینکه؛ با تردید به این می رسیم که جز خالق و والد و والده همیشه می توان در جستجوی بهترین ها بود .... #محمدرضا_سهرابی_قره_تپه

31تیر98