بازاریابی و کسب محبوبیت پوپولیستی ...

ترغیب عامه مردم به روش‌های نمایشی و هیجانی و حرکاتی که نشان از طرفداری کردن یا طرفداری نشان دادن از حقوق و علایق عامه مردم است، این روزها به راه و چاه کسب محبوبیت مردمی جهت هدفی خاص تبدیل شده است.

کسب محبوبیت پوپولیستی  راهی ست که این روزها خیلی ها فکر می کنند که از طریق آن میتوانند بر صندلی رضایت مردم تکیه بزند!!! پوپولیست‌ها با نشان دادن اطلاعات غلط یا ناقص، می‌توانند عموم مردم را با سیاست‌های خود همراه کنند.

دلسوز مردم شدن ، مردمداری و عیادت از بیماران و سرکشی از خانواده های محترم شهدا و ایثارگران و جانبازان و حضور یافتن در مجامع عمومی و مردمی که انصافا فعل کار درست است اما نیت و مقطعی بودنش آن را ضایع میکند، از جمله ی همان اقدامات مردم فریبانه ست که بی شک از نگاه لنز دوربینهای حرفه ای شان هم مخفی نمانده و در کسری از زمان ثبت شده و با هدف بالابردن عیار محبوبیت شخصی، به منظور تحقق هدفی خاص منتشر می گردد... آنها به خوبی تمام ابزارهای پوپولیسم را می‌شناسند و توان جذب عامه مردم و فریفتن آنان را بیش از دیگران دارند. 

کاری که آنها می‌کند دقیقا همان تعریفی است که لویی آلتوسر از ایدئولوژی ارائه می‌دهد؛ "یعنی تشویق و ترغیب مردم به ایجاد رابطه‌ای خیالی با شرایط واقعی‌شان"

به این معنا که منادیان خدمت ظاهری و طالبان قدرت واقعی با رفتار تخدیرکننده شان برای جلب رضایت مردم انجام میدهند.

انصافا دیگر با این همه تجربه ای که مردم دارند، فریب خوردن توجیه ندارد.

به هوش باشیم.

#بهشهر #نکا #گلوگاه #خلیل_شهر #رستمکلا #زاغمرز #میانکاله #شرق_مازندران#توسعه_شرق_مازندران

#دوری_از_باندهای_قدرت_و_ثروت_توجه_به_مسائل_محلی_و_مصالح_ملی

#محمدرضا_سهرابی_قره_تپه

نماکاری در اخلاق و رفتار

بارها دیده ایم یا شنیده ایم  که بعضی افراد منفعت طلب و بازاری با نگاهی خاص، زشتی و فرسودگی ساختمانهای قدیمی را با نماکاریِ کامپوزیت و کاغذ دیواری و سنگ آنتیک و صدها راه و روش موجود، مخفی می کنند و آن را زیبا جلوه میدهند و با این کار، پیری و چروکیدگی بنا را محو می کنند تا مشتری پسند شود.

این را که گفتم یاد موضوعی جالب و مرتبط افتادم

روزی از ایام نوجوانی در وقت و موقعِ وجینِ پنبه (از بین بردن علفهای هرز به شیوه غیر سمپاشی و توسط هوکا یا کج بیل دسته بلند) به اتفاق پدر و مادر به مزرعه رفته بودم.

در مزرعه ما نوعی علف هرز وجود داشت که به آن "بندِواش" می گفتند که وجین کردن و از بین بردن آن بسیار سخت و زمانبر بود.

عموما پدرم هر نیم ساعت یک بار به پشت سر ما سرکشی میکرد تا یه وقت علف هرزی از دید ما پنهان نمانده باشد و اگر علف جا افتاده ای را رویت می کرد با صدایی بلند متذکر می شد.

از آنجائی که من کارگر خوبی نبودم و از وجین کردن هم متنفر بودم و از طرفی وجین کردن بندِواش هم سخت بود و من هم دوست داشتم زودتر کار تمام شود، به طور هنرمندانه ای با هوکا رویِ "بندِواش" را با خاک می پوشاندم و به اصطلاح محلی "خاک سَر پوش" می کردم تا پدرم متوجه نشود و اما غافل از اینکه فردا صبح برگهای سبز و سوزنی شکل بندواش از خاک بیرون میزند و خودنمایی می کند و پدرم را برافروخته می سازد.

امروزه مرز بین زشت و زیبا و خوب و بد و سره و ناسره بسیار کم رنگ و تقریبا محو شده است.

مثلا بعضی از زشتی ها به گونه ای پوشش داده می شود تا آنقدر زیبا جلوه کند که مجذوب پیدا کرده و چنان مقبول قرار گیرد تا آرام آرام به یک خواسته عمومی شود و این کار به جایی می رسد که زیبا در مقابلش بد و زشت ظاهر می شود و در واقع یعنی جای زشت و زیبا عوض می شود. متاسفانه این موضوع در رفتارهای شخصی و اجتماعی و اداری و خانوادگی و مذهبی مان به شدت قابل رویت است. قطعا میدانیم که دورنگی ، دروغ، چاپلوسی و تظاهر هم از ابزارهای زیبا جلوه دادن زشتی هاست.

وقتی دو نفر از همکاران بخش اجرائی و عملیاتی من در شرکت برق در یک قسمتِ برقدار مشغول کار میشوند موظف هستند تا هر چند دقیقه یک بار به صورت نوبتی برقدار بودن و نا ایمن بودن محیط کار را به یکدیگر تذکر دهند تا خطر جدی محیط برقدار از ذهنشان محو نشود و با تکرار موضوع حساسیت امر را برجسته تر می کنند و با این کار از بروز حادثه جلوگیری کنند.

آنها با این کار خطرِ در انتظار را خنثی و بی اثر میکنند 

نتیجه گیری:

خیلی از رفتارها در بین ما انسانها به عمل ختم می شود که نماکاری شده می باشد. یعنی سعی میکنیم تا زیبا جلوه اش دهیم و اشکالاتش را به عمد علیرغم اطلاع از آن مخفی کرده ایم.

قطعا تداوم این زیبانمایی ها منتج به کج رفتاری خواهد شد.