جنگ اقتصادی

گزارش وضعیت رفتارهای اجتماعی مردم یک جامعه در انواع و اقسام مختلف، به مانند سیستم های هشدار دهنده ی گنجانده شده در داشبورد یک خودرو، اطلاعاتی را از وضعیت عملکرد سیستمِ در حال کار به ما میدهد.

این روزها را در لابه لای رفتارهای اجتماعی مردم جامعه، نوعی رفتار خاص نظر مرا به خود جلب کرده و آن اینکه؛

عموما مردم مشغول بیرون کشیدن گلیم خود از آب  هستند و در این حال منافع خود را بر دیگران ترجیح داده و سعی می کنند تا از امکاناتی که در دست و یا اختیار دارند صرفا. به نفع خود بهره برداری کنند. 

نمونه بارز آن هم مسائل و موارد اقتصادی ست که تمرکز افراد را به خود جلب کرده و مردم را دچار نوعی #خودپرستی یا #اگوئیسم کرده است.

البته از آنجائی که مبنای زندگی بشریت، اقتصاد است، تمایل مردم به این سمت قابل توجیه است و من هم وقتی در این مورد با خود می اندیشیدم این نتیجه حاصل شد که؛

مدتی ست که در این کشور با توجه به تحریم ها، وضعیت، وضعیتِ جنگ اقتصادی ست و این موضوع در کنار بخشی از سوئ مدیریتها و نامردی های افراد به ظاهر خودی، اقتصاد کشور را به شدت متزلزل و دچار عدم ثبات کرده است و باعث ظهور  پدیده های مخربی چون؛ خوابیدن بخشهایی از تولید در کشور، به صرفه نبودن باغات و مزارع، افزایش نرخ بیکاری،افزایش قیمت کالاها و عدم اعتماد به آن و از  طرفی اعمال اثرات منفی روانی در روحیه مردم شده است ونتیجتا تکدر روابط اقتصادی را در بین مردم موجب شده و آنها نیز در این آشفته بازار به دنبال رفع مشکل خود هستند و اقتصاد رقابتی را پدیدآوردند که خود نیز مخرب میباشد ومزید

هنگامی که اسم جنگ می آید به ناگاه ذهن هر انسانی به سمت جنگ نظامی می رود که صدمات فجیعی را با خود دارد. اما جالب اینجاست که در جنگ نظامی چون رویاروئی مستقیم و خونریزانه وجود دارد رفتار مردم به سمت همبستگی اجتماعی می رود ولی در نقطه مقابل در جنگ اقتصادی انسجام اجتماعی از بین می رود و بی صدا و چراغ خاموش جامعه را از هم می پاشاند.

همانطور که میدانیم عراق بعد از جنگ 8ساله با ایران از بین نرفت و حتی جنگی دیگر با کویت داشت و ماندگار بود ولی درست در زمانی که تحریم شد و نفت را با دارو معاوضه میکرد، فروپاشید.

جنگ نظامی به مثابه ویروسی که به بدن وارد می شود همه اعضای بدن را جهت مقابله بسیج میکند ولی چون جنگ اقتصادی تدریجی اثر میگذارد و نرم است، روح جمعی را در مردم می کشد.