استراتژی عملکرد عمومی در سازمانها

انتخاب درست محل استقرار و پایش دوره ای آن محل و شناسائی کانون های خطر و نقاط قوت و ضعف احتمالی برای هر انسان عاقلی یک واجب محسوب می شود که موضوع برابر و منطبق بر عرایض مطروحه در حوزه مدیریتی هم یک مهم تلقی می گردد.

نگاه به دوردست و آرمان یک سازمان از یک سو و چالش ها و فرهنگ موجودِ غالب در آن سازمان و تهدیدات و فرصتهای بیرونی موجود از سوئی دیگر، فردِ مخیر به قبول مسئولیت مدیریت آن سازمان را با عنایت به باورِ قوت و توان موجود ، ملزم به قبول یا رد مسئولیت می کند.

در صورت پذیرش مسئولیت مدیریت ارشد سازمان توسط فردی خاص با عنایت به سطور مکتوب فوق، این توجه لازم است که بایستی به گونه ای رفتار کند و کار کند  که مصداق و مثالی برای آیندگان به لحاظ ضعف مدیریتی قرار نگیرد و آنها کیس عملی ضعوف شایع مدیریتی فراگرفته و مطرح شده در دروس دانشگاهی خود را در وی شاهد نباشند و با نیش خندی صحه روی فرمایشات استاد خود نگذارند.... او باید بداند؛  بدنه سازمان مدیری جدید با فکری جدید می خواهد ... کسی را میخواهند که سینرژی و هم افزائی را ترویج دهد و راندمان را که همان p2_p1 است را بالا ببرد ... بدنه سازمان کسی را میخواهد و میپذیرد و با وی در جهت اهدافش همکاری می کند که صاحب استقلال استراتژی عملکرد باشد و هدف شناس باشد و نیروی فعال انسانی را به هرز ندهد... سکان دار جدید مدیریت باید بداند که لباس هر کس به اندازه قد و قامت اوست و حتی هر چند فاخر، ممکن است برای اندام شخصی دیگر گشاد و یا تنگ باشد و از این رو بایستی برای اجرای استراتژی های عملکردی خود افرادی منطبق بر سلایق مدیریتی خود را برگزیند و به خدمت بگیرد چرا که منتصبین مدیر قبلی به اندازه ی افکار مدیریتی وی بودند و نمیشود که انتظار تغییر داشت در صورتی که ابزار همان است !!

کمااینکه ممکن است آنان به مثابه مردمانِ گندم نمای جو فروش عمل کنند.

مدیر بایستی بداند که بد، بد است و خوب در هر شرایطی خوب.

مماشات خارج از اندازه با بد و تحویل نگرفتنِ به اندازه ی خوب، سستی و لختی را در بدنه انسانی سازمان ایجاد میکند .

به اعتقاد حقیر عدم توجه به بدیهیات مذکور در هر  سازمانی به مانند فراگیر شدنِ به سرعت ِ خالهای سیاه در  موزِ خال دار. است که به تدریج  ناگزیر و محکوم به فناست. #محمدرضا_سهرابی_قره_تپه  27 اسفند 97