تلاش و کوشش

روزی فرا خواهد رسید که شور و نشاط جوانی از ما فراری ست و سستی و چروکیدگی میهمان چهره و انداممان خواهد شد و آنگاست که در خلوتی می نشینیم و از خود می پرسیم؛

 تا کنون چه کرده ایم و چه هاااا نکرده ایم؟!!!!

بطالت را تعبیر کرده و معنایش را در دنیا به نمایش گذاشته ایم؟

 یا 

حریم بضاعت را روز به روز گسترده تر کرده ایم؟

 از جسم و فکر و روح خود بهره جسته ایم و کار و تلاش کرده و به خلق خدمت کرده ایم؟!!! و یا وقت گذرانده و پیری را به انتظار نشسته ایم؟

آنگاه که یک عمرِ انسان، شاید در لحظه ای فیلم وار از مقابل دیدگانمان می گذرد، تازه واژه افسوس به درستی تعبیر و معنی می شود...

 عمر کوتاه است و همه ما رفتنی ...

امروز را در یابیم ...